«Расулимиз даволанишга буюрганлар» — Исломда хасталик муолажаси ва фақат Яратгандан шифо сўраш ҳақида

Kun.uz мухбири Тошкент шаҳар Новза жоме масжиди имом хатиби Жалолиддин домла Ҳамроқулов билан Зулҳижжа ойи, унинг дастлабки 10 кунлиги фазилати, Қурбон ҳайити, қурбонлик ҳукмига доир масалаларда суҳбат уюштирди. Мулоқот чоғида бугунги кундаги асосий мавзу – хасталиклардан даволаниш ва фақат Яратгандан сўраш борасидаги Ислом таълимоти ҳақида ҳам сўз борди.

Қуйида Ислом динида даволаниш ва дуо қилиб сўраш борасида қандай йўл тутилиши ҳақида билимларга эга бўлишингиз мумкин.

– Ижтимоий тармоқларда ватандошларимиз иккига бўлиниб қолгандек. Кимдир шу касаллик юзасидан даволаниш керак дейди, яна бошқа тоифа «йўқ, фақат Аллоҳдан сўраш керак, тақдирда бори бўлади», деб қўйишади. Албатта, мусулмон сифатида Аллоҳдан сўраш кераклигини эътироф этамиз, лекин динимизда касалликни енгиш учун даволанишнинг ўрни, ҳукми қандай?

– Жуда ҳам ўринли савол бўлди. Мана машҳур ҳадис – Саъд ибн Абу Ваққос розиаллоҳу анҳу айтадилар: «Бетоб бўлиб қолдим, Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам кўргани келдилар. Шунда кўксимга қўлларини қўйдилар, мен унинг муздайлигини ҳис қилдим ва менга «даволангин, Бани Сақиф қабиласидан бўлган табибга бор. У хурмони олсин-да, данаги билан янчиб берсин», дедилар. Шундай қилган эдим, шифо топдим».

Бундан бошқа саҳиҳ ҳадисларда ҳам пайғамбаримиз: «Даволанинглар, Аллоҳ осмондан қандай дард туширган бўлса, давосини ҳам туширган», деганлар. Даво қидиришлик қанчалик муҳим бўлса, даволанишлик ҳам шунчалик муҳимлиги эслатиб ўтилган.

Бу ерда табобат илми эгаларини ўша касалликни тузатишликка ҳаракат қилишлиги, устида ишлашлиги ва дори-дармон топишлигининг қанчалик шартлиги шу ҳадисларда кўринади. Чунки Расулимиз даволанинглар деб буюряптилар. Қандай дард тушган бўлса, унга қўшиб давосиям туширилган.

Бемор бўлган инсон ҳам Аллоҳ дард берибди, бўлди энди деб эмас, ҳаракат қилиб берилган давосини топишга уриниши керак. Бундан кўринадики, юқоридаги икки тарафдаги тушунча ҳам муолажа қилишликка муҳтож.

Албатта, бугунги кундаги пандемия бўлсин ёки бошқа касалликлар бўлсин, ҳеч бир нарса Аллоҳнинг иродасисиз бўлмайди ва ўз ўрнида айтиш керакки, шу касалликдан омонда бўлса, ўзини қаҳрамон ҳис қилмасин. Мен зўрман, иммунитетим бақувват ёки қоидаларга риоя қилганим билан касал бўлмаяпман, демасин. Чунки Аллоҳнинг фазли билан шу касалликдан омонда юрибди.

Аксинча, мана шу касалликка чалиниб қолган инсон хафа бўлмасин. Мен бундай бўлиб қолдим, касалликка чалиндим ёки Аллоҳ мени ёмон кўриб қолди демасин. Ундан кўра, Аллоҳнинг фазли билан шундай бўлди, менга гуноҳлардан фориғ бўлиш, покланиш имконияти берилди, деб тушунсин-да, тез муолажасининг ҳаракатини қилсин. Динимиз мана шунга тарғиб қилган, Расулимиз шуни буюрган.

Ҳозирда мутахассисларимиз бераётган касалликнинг олдини олувчи маслаҳатларга салбий қараш билан эмас, динимизнинг кўрсатмаси деб қарасак, ибодат даражасига кўтарилади. Масалан, Расулимиз алайҳиссалом юқумли касаллик бор жойга кирманглар, кириб қўйган бўлса чиқманглар деб, бугунги кундаги карантин қонун-қоидасини жорий қилганлар. Мана, бошида биз ҳам касалликка ҳазилакам қарадик, чет элга борма деса, бордик, кўчага чиқма, эътиборли бўл, деганда эътибор қилмадик, мана бугунги кунда шу ҳолатга келдик.

Расулимиз алайҳиссолату вассалам бир қабиладан келган элчилар орасида бир одамнинг қўлида касаллиги борлигини кўрдилар. Шунда Расулуллоҳ бир вакилга: «Анави кишига айтинг, қайтиб кетаверсинлар, байъатини қабул қилдим», деганлар. Маълумки, байъат дегани қўлни-қўлга бериб, Аллоҳ ва Расулига иймон келтириш ва мана шу йўлда жон фидо қилишликдир. Бугунги кундаги карантин қоидалари ҳам мана шундай. Агар бунга амал қилсак, динимизнинг бир кўрсатмасига амал қилсак, маданиятли мусулмонга айланамиз.

Агар Аллоҳ лутфига олиб мана шу касаллик билан мабодо вафот топиб қолса, унда шаҳидлик мақомидаги даража ҳам йўқ эмас. Шунинг учун биз азиз халқимиздан, мўмин мусулмонларимиздан карантин қоидаларига беписандлик билан йўл-йўлакай эмас, балки ихлос билан, муҳаббат билан динимиз кўрсатмаси, Расулимиз суннати ва мана шу ишлар Аллоҳнинг изми билан бўляпти, деган муҳаббат билан бу кунларга эътиқод қилсак, кунларимизни ўтказсак, иншааллоҳ нома-ю амалларимиз савобга бурканади ва бу синовли кунлардан ҳам имтиёз билан ўтган бандага айланамиз.

– Демак, муолажа қилинади, дори-дармон қилинади. Шу билан бирга ишонч, ихлосли дуо ҳам бўлиши керак, тўғрими?

– Аллоҳ таоло мана шу касалликни туширдими, демак сабабини ҳам туширади. Мана шу сабаби бизнинг қилган муолажамиз билан, дори-дармон ичишлигимиз билан ва энг асосийси, унга ихлос қилишлигимиз билан бўлади. Инсон бу дорилар бир аъзоимга фойда берса, бошқасига зиён етказади, дейдиган бўлса, албатта бу фожиа бўлиши мумкин.

Шу билан биргаликда Расулимизнинг бизга қолдирган бой ўгитларидан биттаси – касалнинг кўнглини кўтариш. Пайғамбаримиз менга энг маъқул нарса тафовул, яъни фол деганлар. Бу фол ўзбек тилидаги фол очиш эмас. Бу фол араб тилида яхши ният қилиш, яхши сўз гапириш деганидир.

Ҳаттоки, Имом Бухорийда келтирилади: Расулимиз соллаллоҳу алайҳи васаллам вафот этадиган пайтларида бош оғриққа учраганлар. Шунда София онамиз розиаллоҳу анҳо у кишининг зиёратларига кириб, кўз-ёш қилиб йиғлаганларида, «Ё Расулуллоҳ, шу дард менга етса бўлмасмиди», – деган сўзни айтганлар. Шунда Расулимиз алайҳисалом хурсанд бўлганлар. Бу дегани, сенинг дардинг менга ўтиб қолсин, сенинг ўрнингга мен касал бўлай, дегани эмас, балким, шу дардни енгиллаштириш маъносида, келинг шу юкингизни менга ҳам беринг, мен ҳам кўтаришиб юборай, деган маънода айтилади.

Шу ўринда айтиш керакки, мана шу йўлда хизмат қилаётган шифокорларимизга ҳам Аллоҳ ажр берсин. Улар жуда ҳам катта ажр мукофотлар борлигидан умидларини узмасинлар. Юқоридагилардан келиб чиқадики, бутун халқимиз бир ёқадан бош чиқариб, карантин қоидаларига риоя қилсак, тез фурсатларда касаллик занжири узилса, иншааллоҳ касалликлар барҳам топади ва тез кунларда яратган Эгамиз бу балолардан фориғ қилади.

Толиб Раҳматов суҳбатлашди.